==============================================================
जून झर्दा तीनजुरे उकालो चढ्दै थिएँ
हिउँका थुम्काहरुसंग युद्ध लड्दै थिएँ
त्यै डाँडापारी गन्तव्यको विन्दु थियो
र नै, चुचुरोमाथि चक्षु उकास्न बढ्दै थिएँ
__________________________________________________
यस्तो होस् निर्णय-मारेर मर्छु कि बाँचेर बचाउँछु
उम्रिन्छ भने त सुकेको खरमा डढेलै लगाउँछु
विनिर्माणमा प्रतिनिर्माण गर्ने कोहि छ भने
आफ्नै घर भत्काएर त्याँ' चौतारी बनाउन सघाउँछु
_____________________________________________________________________
.....आतंकारी घोषित भएँ l
अँधेरीमा रातभर भयले ढुकढुकी दाबेर बसें l
उज्यालोमा हेरें चौगुना बढेर गयो, कामेर बसें l
सहनुले सिमा नाघेपछी सतर्क भएँ,बिरोध गरें l
तेही दिनदेखि हैकमवादीको म आतंकारी घोषित भएँ l
______________________________________________________________________
जहाँ मन रमाउँछ
जहाँ मन रमाउँछ, त्यहीं घरबार झैं लाग्छ l
आँसुले आँसु साटिए पो मान्छेको संसार झैं लाग्छ l
गाउँघर छोडेर सहरको महलमा भाडाको कोठा लिएछौ ,
रात काट्ने ठाउँ नहुँदा आफ्नै झुपडी सम्झे, दरबार झैं लाग्छ l
______________________________________________________________
...मसिना पर्नु ?
पाकेको धानमा सधैं असिना पर्नु ;
बिदेशी भूमिमा हाम्रा लाठेको पसिना पर्नु ;
संसारभरिका मान्छे अजंगका भईसके-
भएन हौ, हामी खिईंदै युगौं मसिना पर्नु ?_______________________________________________________________
कस्तो अंग होला ?
______________________________________________________________________
आकास छेंड़छु भन्ने बाँस, भूईंतिर झुकेर टुंगिन्छ l
बादशाहको कथा नि जनतासंग घुंडा टेकेर टुंगिन्छ l
सुरुवात अनेक,समाप्ति अनेक !तर कठै बिडम्बना-
नेपाली कविका कुरा ठुलै भए नि,आखिर अभाव मै पुगेर टुंगिन्छ l
_______________________________________________________________________
एक हातले लेऊ l
सय हातले देऊ l
आफ्नै पसिना खानेले हेपे-
घुप्चुकमा लात्तले देऊ l
_______________________________________________________________________
गोपिनीलाई कृष्णको बाँसुरीको धुन ठूलो l
बिपत्तीमा एकै शब्दको सान्त्वनाको गुन ठूलो l
कसैलाई सुन ठूलो, त कसैलाई जून ठूलो l
भोको किसानलाई च्यौली ढिडोसंग चिम्टी नून ठूलो l
________________________________________________________________________
ओझेलमा चिसियौं,संसारभरि घामै-घाम छन् l
बिचारको अर्थ माग्दा लाखौंलाई गोली ठोकियो l
अझै मृत्यु माग्दै 'मुक्तिपूर्ण मर्छु' भन्नेका लामै-लाम छन् l
________________________________________________________________________
अचानक खुर्पेजून झरेपछी मनको रात भाग्यो,
घोंचा झैँ काटेर मिल्का'को हाँगा नै जाग्यो l
उखान याद आयो- बाह्रबर्षमा खोला फर्किन्छरे !
कोशी बनी उकालो बग्दा साँच्ची यस्तै लाग्यो l
घोंचा झैँ काटेर मिल्का'को हाँगा नै जाग्यो l
उखान याद आयो- बाह्रबर्षमा खोला फर्किन्छरे !
कोशी बनी उकालो बग्दा साँच्ची यस्तै लाग्यो l
_____________________________________________________________________
साथी ! दशा लागेपछी फलेकै धान असिनाले टुट्छ l
बाउको बिर्ता चाहिन्न,भाग्यमानी आफ्नै पसिनाले उठ्छ l
सिंह दरबारको सिंहलाई देश,राष्ट्र,भाग्य,धर्म,कर्
शोषण-भष्टचार गरेर केवल एक पेट मिठो मसिनाले पुग्छ l
_____________________________________________________________________
....Ruwai...
====================================
बारदलीका फूलसंगै सुक्दोछु अचेल l
साँझ-बिहान चिसो अगेनु एक्लै फुक्दोछु अचेल l
'तिम्रो अभाव' निहूँ नै निहूँ भयो-
भोको पाडोको आवाजले नै बेस्सरी दुख्दोछु अचेल l
____________________________________________________________________
...Haiku...
=====================================
आकाश रोयो l
पहिरोलाई दाउ l
खोलाको स्वांग l
--------------------------------------------------------------------------------
बग्यो साकुरा
===================================================================
मनुवा: मलाई चाहिएको होइन भगवान ! मेरो दाईको मेरो भन्दा ज्यादा एक हल गोरु छन् l भीरबाट खसालेर मार्दिनुस,सके सम्म दुई हल नै मारी दिनुस lअनि म ऊ भन्दा धनि हुनेछु l
(भगवान अवाक भएर भने)-
भगवान: तिम्रो दाईले तिमी भन्दा १० बर्ष अघि देखि खेताला गरेर जोहो गरेको सम्पत्ति हो त्यो l ऊ भन्दा धनि हुनुछ भने अब ऊ भन्दा २० बर्ष ज्यादा परिश्रम गर l सम्पत्तिको जोहो गर l गईहाल यहाँबाट !
(भोलि बिहान मनुवाको लास रुखमा फलेको थियो l दर्शकले यो मृत्युलाई घृणा गरे l पर्दा झर्यो !)
फुजीको बैंस
पेसिफिकको उछ्वांस बग्यो साकुरा
===================================================================
लघुनाटक
आहारिस
आहारिस
पर्दा खुल्यो-
मनुवा: भगवान बिन्ति,बिन्ति, बिन्ति,बिन्ति....!
(दिनमा लाखौं पटक बिन्ति सुने पछी भगवानको दिल पग्लियो l )
भगवान: धेरै बिन्ति गरेर मेरो मन पगाल्यौ, के चाहियो मनुवा ?
मनुवा: मलाई चाहिएको होइन भगवान ! मेरो दाईको मेरो भन्दा ज्यादा एक हल गोरु छन् l भीरबाट खसालेर मार्दिनुस,सके सम्म दुई हल नै मारी दिनुस lअनि म ऊ भन्दा धनि हुनेछु l
(भगवान अवाक भएर भने)-
भगवान: तिम्रो दाईले तिमी भन्दा १० बर्ष अघि देखि खेताला गरेर जोहो गरेको सम्पत्ति हो त्यो l ऊ भन्दा धनि हुनुछ भने अब ऊ भन्दा २० बर्ष ज्यादा परिश्रम गर l सम्पत्तिको जोहो गर l गईहाल यहाँबाट !
(भोलि बिहान मनुवाको लास रुखमा फलेको थियो l दर्शकले यो मृत्युलाई घृणा गरे l पर्दा झर्यो !)
